De tien geboden zijn de basisregels. Nadat God via Mozes tot het volk gesproken heeft, krijgt Mozes op de berg Sinaï de twee stenen platen, waarop God zelf de tien geboden geschreven heeft (Exodus 20:1-17 en Exodus 32:16).

De rijkaard vertrouwt op zijn bezit: zijn geld en goed.

Jezus leert de mensen in Mattheus 6:19 om geen schatten te verzamelen op aarde, waar mot en roest ze verteren, maar liever schatten in de hemel te verzamelen.

De farizeeën zeggen tegen Jezus dat Mozes in de wet opdraagt een overspelige vrouw te stenigen. Jezus zegt dat degene die zonder zonde is, het eerst een steen moet werpen.

In Lucas 8:2 wordt een vrouw genoemd die zeven demonen had.

De arme weduwe wordt in Marcus 12 juist als voorbeeld gesteld door Jezus.

Petrus schrijft dit heel bewust aan een groep gelovigen die met vervolging te kampen hebben en daar veel leed van ondervinden. Hij schrijft dit leed én de vervolging toe aan de duivel. Tegelijkertijd zegt hij dat de christenen zich gesterkt kunnen voelen omdat ze niet de enigen zijn die dit meemaken.

In Efeziërs 6:10-20 spreekt Paulus over het standhouden tegen de duivel.