De Israëlieten breiden zich steeds meer uit, zodat ze het hele land bevolken. De farao is hierover 'not amused', hij noemt hen 'te sterk voor ons en te talrijk'. Om te voorkomen dat het volk nog groter wordt onderdrukt hij hen.

Daniël vroeg de hoofdeunuch de proef op de som te nemen. Hij moest dan na tien dagen hun uiterlijk vergelijken met dat van de andere jongemannen die de koninklijke spijzen aten en beslissen op grond van wat hij dan zag.

De laatste twaalf boeken van het Oude Testament worden 'de kleine profeten' genoemd. Dit zijn: Hosea, Joël, Amos, Obadja, Jona, Micha, Nahum, Habakuk, Sefanja, Haggai, Zacharia en Maleachi.

Paulus schrijft in zijn brief aan de Galaten: "Maar toen Kefas in Antiochië was, heb ik me openlijk tegen hem verzet, want zijn gedrag was verwerpelijk. Hij at altijd mee met de niet-Joden, maar toen er afgezanten van Jakobus kwamen, trok hij zich terug en at hij apart, uit angst voor de kring van de besnedenen. De andere Joden gedroegen zich net zo schijnheilig als hij, en zelfs Barnabas deed mee met hun huichelarij. Toen ik zag dat ze niet de rechte weg naar het ware evangelie bewandelden, zei ik tegen Kefas, in aanwezigheid van iedereen: ‘Als jij, hoewel je een Jood bent, niet volgens de Joodse gebruiken leeft maar volgens die van de andere volken, hoe kun je dan niet-Joden dwingen om als Joden te leven? ́"