Dit altaar stond niet in de tabernakel. De altaren in de tabernakel moesten van acaciahout gemaakt worden. Als Hij aan Mozes de instructies voor de tabernakel geeft, dan noemt God dit specifiek (Exodus 27:1-8; 30:1).

Al voordat er sprake is van de bouw van de tabernakel, staat dat God het volk zegt voor Hem een altaar van aarde te maken. Een stenen altaar mag ook: "Maak voor Mij een altaar van aarde, en slacht daarop je schapen, geiten en runderen voor de brandoffers en vredeoffers. Op elke plaats waar Ik mijn naam wil laten noemen, zal Ik naar jullie toe komen en je zegenen. Als je voor Mij een stenen altaar wilt bouwen, gebruik dan geen gehouwen stenen, want door de stenen met een beitel te bewerken ontwijd je ze. En breng geen treden aan, want als je daarlangs omhoog zou gaan, zou men je geslachtsdelen zien." (Exodus 20:22-26). In Jozua 8:30-31 wordt zo’n altaar beschreven.

Het geven van een Babylonische naam was onderdeel van het streven van de koning van Babel om de Joodse identiteit van Daniël te veranderen. Waar in de naam van Daniël de naam van God (Elohim) ligt besloten, is in de Babylonische naam de naam van de god Bel terug te vinden.

De Bijbel zegt: "Nadat Jona in de zee gegooid was, bedaarde de woede van de zee. De mannen werden vervuld van bang ontzag voor de HEER. Ze brachten Hem een offer en deden Hem geloften.”

In 1 Korintiërs 13:3 staat: "Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs om te worden verbrand - had ik de liefde niet, het zou mij niet baten."