God roept 'de mens'; dat is letterlijk Adam, want Adam is het woord voor mens. Adam wordt hier als de verantwoordelijke gezien. Hij is dan ook degene die antwoord geeft.

Ezechiël kreeg van God de opdracht om een klaaglied aan te heffen over de farao, de koning van Egypte. Farao zag zichzelf als een sterke leeuw maar zou worden gedood. Zijn volk zou onder vreemde landen verspreid worden en de Babyloniërs zouden alles verwoesten. Vrouwen uit vreemde volken zouden dit klaaglied overnemen en het zingen over Egypte.

In Hand.5:12 staat: "De apostelen verrichtten vele tekenen en wonderen onder het volk. De gelovigen kwamen eensgezind bijeen in de zuilengang van Salomo."

"Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,

de maan en de sterren door U daar bevestigd,

wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt,

het mensenkind dat U naar hem omziet?

U hebt hem bijna een god gemaakt,

hem gekroond met glans en glorie,

hem toevertrouwd het werk van uw handen,

en alles aan zijn voeten gelegd (Psalm 8:4-7)."

De schrijver van de Hebreeënbrief formuleert het wellicht iets anders (Hebreeën 2:6-8), maar de strekking is gelijk.