Kernpunten

• Doel: Aantonen dat Christus almachtig is en het hoogste gezag heeft.
• Schrijver: Paulus, Lucas, Barnabas, Apollos, Silas, Filippus, Prisca en anderen zijn genoemd als mogelijke schrijver.
• Geschreven voor: Hebreeuwse christenen, die overwogen terug te keren naar het judaïsme. Zij schijnen te horen bij de ‘tweede­generatiechristenen’ (2:3).
• Datering: Waarschijnlijk voor de verwoesting van de tempel in Jeruzalem in het jaar 70, omdat de religieuze handelingen en offers wel worden genoemd, maar de verwoesting niet.
• Achtergrond: Deze Joodse christenen leden waarschijnlijk onder zware sociale en geestelijke vervolging van zowel Joden als Romeinen. Christus was nog niet teruggekomen om zijn Koninkrijk te vestigen en de mensen moesten er opnieuw van worden overtuigd dat het christendom juist is en dat Jezus inderdaad de Messias was.
• Sleutelvers: "Gods Zoon straalt van Gods heerlijkheid en uit alles wat Hij is en doet, blijkt dat Hij in wezen God is. Hij beheerst alles met zijn machtig woord. Door voor ons te sterven, heeft Hij ons gereinigd en al onze zonden uitgewist. Daarna is Hij gaan zitten naast de Almachtige God in de hemel." (1:3)
• Hoofdpersonen: Oudtestamentische geloofshelden en -heldinnen (hoofdstuk 11)
  Bijzondere kenmerken: Al wordt Hebreeën een ‘brief’ genoemd (13:22), toch heeft het ook de vorm en de inhoud van een toespraak.

Hebreeën in vogelvlucht
Een verstandige consument winkelt op waarde. Wijze ouders willen alleen het beste voor hun kinderen; zij voeden hun groeiende lichaam, geest en ziel. Integere mensen proberen het beste gebruik te maken van hun tijd, talenten en geld.

Over welk terrein het ook gaat, het zou verspillend, dwaas en onverantwoordelijk zijn om niet het beste er uit te halen.

Toch kent elk mens een natuurlijke neiging om de gemakkelijkste weg te kiezen en te doen wat eenvoudig en minder optimaal is.

De Joodse godsdienst was echter helemaal niet tweederangs of gemakkelijk. God Zelf had die ontworpen en het was de beste godsdienst, met ware aanbidding en toewijding aan God. De wetten, de gebruiken en de profeten beschreven Gods beloften en wezen de weg naar vergeving en verlossing. Toen kwam Christus, die de wet en de profeten tot vervulling bracht, de zonde overwon en door genade, zonder enige eigen verdienste, het eeuwige leven aanbood.

Juist deze boodschap was voor de Joden moeilijk te aanvaarden. Hoewel zij al eeuwenlang naar de Messias uitkeken, waren zij in hun denken en eredienst vastgeroest in traditionele gewoonten. Jezus te volgen scheen hun geweldige erfgoed en hun diepgaande Boeken overbodig te maken. Heel zorgvuldig en met veel vragen luisterden zij naar het Evangelie. Velen wezen het af en probeerden deze ‘ketterij’ te vernietigen. En zij die Jezus als Messias erkenden en aanvaardden, merkten vaak dat zij teruggleden in het ‘oude, vertrouwde’.
Hebreeën is een meesterlijk geschrift, duidelijk geschreven om het unieke en het gezag van het nieuwe verbond aan te tonen.

De overheersende boodschap van de Hebreeën is dat het christendom boven het judaïsme staat, omdat Christus alle gezag heeft en voor de verlossing volmaakt en genoeg is.
Hebreeën begint met te benadrukken dat zowel het oude (judaïsme) als het nieuwe (christendom) verbond een godsdienst behelst die door God geopenbaard is (1:1-3). In het leerstellige deel dat daarop volgt (1:4-10:23), laat de schrijver zien dat Jezus boven de engelen staat (1:4-2:18) en boven Mozes (3:1-19). Hij voorziet in rust (4:1-13) en staat boven het oudtestamentische priesterschap (4:14-7:28).

Het christendom stijgt boven het judaïsme uit, omdat het een beter verbond heeft (8:1-13), een beter heiligdom (9:1-10) en een eenmalig, afdoend offer voor de zonden (9:1-10; 9:18).

Nadat vastgesteld is dat het christendom boven alles staat, gaat de schrijver verder over de praktische gevolgen van het volgen van Christus. De lezers worden aangespoord vast te houden aan hun nieuwe geloof, elkaar te bemoedigen en uit te zien naar de terugkomst van Christus (10:19-25). Zij worden ook gewaarschuwd voor de gevolgen als iemand het offer van Christus afwijst (10:26-31) en herinnerd aan de beloning voor trouw (10:32-39).

Dan legt de schrijver uit wat het betekent om door het geloof te leven en geeft daarbij voorbeelden van trouwe, gelovige mannen en vrouwen uit de geschiedenis van het volk Israël (11:1-40). Wij worden aangespoord ons leven in te richten volgens het voorbeeld van Christus en God alle ruimte te geven ons op te voeden tot orde en discipline (12:1-17). Dit gedeelte eindigt met de vergelijking tussen het oude en nieuwe verbond (12:18-29). De schrijver besluit met goede raad voor de omgang met elkaar en een aansporing dicht bij Jezus te blijven (13:1-17), een verzoek om gebed (13:18, 19) en een zegen voorafgaand aan de groet.

Jezus Christus is de volmaakte openbaring van God, het enige en afdoende offer voor de zonde en de enige weg tot het eeuwige leven. Lees de brief aan de Hebreeën en je leert de geschiedenis en het leven te zien vanuit Gods gezichtspunt.

Met toestemming overgenomen van Royal Jongbloed uit Het Boek © 2008 Biblica. All rights reserved.