Hoewel de andere drie tekenen ook eens door God gedaan werden, werd het verbond tussen God en Abraham bevestigd doordat God een brandende fakkel tussen de doorgesneden dieren liet gaan. Dit is een teken van verbondsluiting.
Normaal gesproken gingen beide partijen dan tussen een doorgesneden dier door, waarna het dier gegeten of geofferd werd. Het idee is dat niemand anders die weg kan gaan, maar ook dat geen van de partijen die weg terug kan gaan! Zo heeft God zich hier verbonden aan de belofte aan Abraham en zijn nageslacht.

De koning van Babylonië wordt bespot in een lied. Hij wordt een morgenster genoemd, zoon van de dageraad en is diep uit de hemel gevallen. Babel, de plaats waar de ballingen van Juda heengevoerd werden, wordt uiteindelijk zelf door God gestraft.

Er zijn uitleggers die bij deze koning denken aan de demonische macht achter de vorst en misschien zelfs wel aan de satan zelf. Hier zou de val van de Satan worden beschreven.

In Hand. 12:7 staat: "Toen verscheen er plotseling een engel van de Heer en een stralend licht vulde de hele ruimte. De engel stootte Petrus aan om hem wakker te maken en zei: ‘Vlug, sta op.' Meteen vielen de ketenen van zijn handen."

De Bijbel zegt: "Maar zelfs als u zou lijden omwille van de gerechtigheid, dan bent u toch gelukkig te prijzen. Wees daarom niet bang voor de mensen en laat u door niets in verwarring brengen; erken Christus als Heer en eer hem met heel uw hart."