Kernpunten 1 Kronieken

• Doel: Verenigen van Gods volk, vestigen van het koninklijke geslacht van David, het volk leren dat oprecht geloof het middelpunt van het persoonlijke en het nationale leven hoort te zijn.
• Schrijver: Ezra, volgens de Joodse traditie
• Geschreven voor: Heel Israël
• Datering: Ongeveer 430 vóór Christus; verslag van gebeurtenissen die plaatsvonden vanaf ongeveer 1000 tot 960 vóór Christus.
• Achtergrond: 1 Kronieken loopt parallel met 2 Samuël en dient als bijschrift bij dit boek. Vanuit een priesterlijk oogpunt na de ballingschap geschreven, benadrukt 1 Kronieken de godsdienstige geschiedenis van Israël en Juda.
• Sleutelvers: "David besefte nu waarom de Here hem koning had gemaakt en waarom Hij het koninkrijk zo groot had gemaakt: om Gods volk tot een zegen te zijn" (14:2).
• Hoofdpersonen: David en Salomo.
• Belangrijke plaatsen: Hebron, Jeruzalem en de tempel

1 Kronieken in vogelvlucht
In de schaduw van een oude eik ziet een moeder hoe haar peuter eikels, bladeren en boterbloemen verzamelt. Vlakbij hebben haar moeder, oom en tante het geblokte kleed over de picknicktafel gelegd en zetten die nu vol schalen en borden met gebraden kip, aardappelsalade, bonenschotel en verschillende andere familierecepten.

Haar opa en vader spelen jeu de boules; het gerinkel van de ballen klinkt regelmatig en mengt zich met de aanmoedigingen en het gelach en geroep van de jongens die aan het voetballen zijn.

Een familiereünie: een zonnige middag gevuld met vier generaties en vele verschillende kinderen, ouders en achterneven en -nichten. Dit soort bijeenkomsten is belangrijk … het samenzijn met mensen van andere takken van de familie, het terugzoeken van de persoonlijke geschiedenis in tijd en gebruiken, het herkennen van familietrekken (haar ogen, zijn neus), het ophalen van oude vertrouwde tradities. Kennis van iemands afkomst en familie geeft iemand een identiteit, een erfenis en een toekomst. Met ditzelfde hoge doel voor ogen begint de schrijver van 1 Kronieken met zijn verenigend werk door middel van een uitgebreid geslachtsregister. Hij keert terug tot de wortels van het volk in een schriftelijke familiereünie vanaf Adam, maakt een opsomming van de koninklijke lijn en van het liefdevolle werkplan van een persoonlijke God.

Al lezend in 1 Kronieken vangen we een glimp op van God aan het werk met zijn volk door de generaties heen. Als je in Hem gelooft, zijn deze mensen jouw ‘geestelijke’ voorouders. Als je met dit gedeelte van Gods Woord gaat beginnen, lees deze namen dan met eerbied en respect en groei in zekerheid en identiteit in je relatie met God.

Het vorige boek, 2 Koningen, eindigt met de ballingschap van zowel Israël als Juda, een donkere tijd voor Gods volk. Dan volgen de Kronieken (1 en 2 Kronieken waren oorspronkelijk één boek). Geschreven ná de ballingschap geven de Kronieken een opsomming van Israëls geschiedenis, waarbij de nadruk wordt gelegd op de geestelijke erfenis van de Joden, in een poging het volk te verenigen. De kroniekschrijver is selectief in zijn geschiedschrijving. In plaats van een omvangrijk boek te schrijven, doorweeft hij de verhalen met geestelijke en morele lessen. In de Kronieken wordt nauwelijks gesproken over het noordelijk koninkrijk; Davids overwinningen – niet zijn zonden – worden in herinnering gebracht en aan de tempel wordt een belangrijke plaats toegekend als vitaal middelpunt van het nationale leven.

1 Kronieken begint met Adam en negen hoofdstukken lang geeft de schrijver ons een ‘wie is wie’ in de geschiedenis van Israël met een speciale nadruk op de koninklijke lijn van David. De rest van het boek vertelt de geschiedenis van David – de man Gods, Israëls koning – die God diende en voorbereidingen trof voor de bouw van en de dienst in de tempel.

1 Kronieken is een waardevolle toevoeging aan 2 Samuël en wijst ons op de noodzaak onze herkomst te onderzoeken, om zo onze grondslag terug te vinden. Wanneer je 1 Kronieken leest, onderzoek dan het pad van je eigen goddelijke erfenis, dank God voor je geestelijke voorouders en stel jezelf tot taak Gods waarheid aan de volgende generatie door te geven.

Kernpunten 2 Kronieken

• Doel: Het volk te verenigen rond de eredienst aan God, door te laten zien hoe Hij de koningen beoordeelt. De rechtvaardige koningen van Juda en de geestelijke opleving onder hun regering worden benadrukt; zonden van de slechte koningen worden genoemd.
• Schrijver: Volgens de Joodse traditie: Ezra
• Geschreven voor: Heel Israël
• Datering: Ongeveer 430 vóór Christus 2 Kronieken verslaat gebeurtenissen vanaf het begin van Salomo’s regering (970 vóór Christus) tot het begin van de Babylonische ballingschap (586 vóór Christus).
• Achtergrond: Het boek 1-2 Kronieken werd geschreven na de ballingschap vanuit een priesterlijk gezichtspunt, waarbij de nadruk werd gelegd op het belang van de tempel en de geestelijke oplevingen in Juda. Het noordelijk koninkrijk Israël wordt nauwelijks genoemd in deze geschiedenis.
• Sleutelvers: ‘ …en mijn volk zich vernedert en bidt, Mij weer zoekt en breekt met zijn zondige praktijken, dan zal Ik vanuit de hemel luisteren, zijn zonden vergeven en het land weer gezond maken’ (7:14).
• Hoofdpersonen: Salomo, de koningin van Seba, Recha­beam, Asa, Josafat, Joram, Joas, Uzzia (Azarja), Achaz, Hizkia, Manasse en Josia.
• Belangrijke plaatsen: Jeruzalem en de tempel.
• Bijzonder kenmerk: Bevat een gedetailleerd verslag van de tempelbouw

2 Kronieken in vogelvlucht
Het licht gaat uit en onze ogen richten zich op het beeld dat verschijnt op het scherm in de donkere kerkzaal. ‘Deze afgod’, legt de zendeling uit, ‘is gemaakt van steen en wordt dagelijks aanbeden. De inlanders geloven dat die afgod goede oogsten en gezonde kinderen garandeert.’

Met een superieure glimlach verwonderen we ons over zoveel onwetendheid. Hoe kan iemand een díng aanbidden? Afgoden bestaan alleen bij inlanders en bijgelovige mensen!
Maar na de dia-avond keren we huiswaarts naar onze afgoden van rijkdom, prestige en zelfzucht. Als we iets op Gods plaats zetten, aanbidden we het, ondanks alles wat we met de mond belijden.

Onze ervaring is dezelfde als die van Israël. Zij waren door God gekozen om Hem te vertegenwoordigen op aarde. Maar té vaak vergaten zij de waarheid en hun roeping en struikelden blind achter afgoden aan, net als de hen omringende volken. Dan kwamen de profeten en priesters en het oordeel om ze terug te duwen naar God, de enige en ware God.

2 Kronieken doet verslag van de weerzinwekkende geschiedenis van Juda’s corrupte en afgoden dienende koningen. Zo nu en dan zou in Juda een goede koning opstaan en dan was er een tijdelijke opleving, maar de neerwaartse spiraal zou doorgaan…eindigend in chaos, vernietiging en ballingschap.

De kroniekschrijver heeft dit boek geschreven om het volk bij God terug te brengen door ze aan hun verleden te herinneren. Alleen door het volgen van God zouden ze zegen vinden! Wanneer je 2 Kronieken leest, wordt je een levendig beeld geschetst van de geschiedenis van Juda (de geschiedenis van Israël, het noordelijk koninkrijk, wordt hier niet of nauwelijks genoemd) en het tragische eindresultaat van afgoderij.
Léér van de lessen van het verleden: neem het besluit alle afgoderij uit je leven weg te doen en alleen God te aanbidden.

2 Kronieken gaat verder met de geschiedenis van 1 Kronieken. Davids zoon Salomo werd tot koning gekroond. Salomo bouwde de prachtige tempel in Jeruzalem en vervulde zo zijn vaders wens en laatste verzoek (hoofdstuk 2-5).

Salomo genoot een vredige en voorspoedige regeringsperiode van 40 jaar die hem wereldberoemd maakte. Toen Salomo stierf, nam zijn zoon Rechabeam de troon over en verdeelde het koninkrijk door zijn onvolwassen gedrag.

In Juda heersten enkele goede en veel slechte koningen. De schrijver van Kronieken geeft een getrouw verslag van hun successen en mislukkingen, opmerkend in hoeverre iedere koning voldeed aan Gods graadmeter voor succes. Natuurlijk gehoorzaamde een goede koning aan Gods wetten, maakte hij een eind aan alle afgoderij en sloot hij geen verbond met andere volken. Juda’s goede koningen waren Asa, Josafat, Uzzia (Azarja), Hizkia en Josia. Van zijn vele slechte koningen waren Achaz en Manasse waarschijnlijk de ergsten. Uiteindelijk werd het volk verslagen en gevangengenomen en de tempel verwoest.
Het doel van de schrijver was het volk te verenigen rond de ware dienst aan God na de ballingschap. Op deze bladzijden herinnert hij het volk aan hun verleden. Hij zendt een duidelijke boodschap uit door één van de meest bekende verzen uit de Bijbel: ‘…en mijn volk zich vernedert en bidt, Mij weer zoekt en breekt met zijn zondige praktijken, dan zal Ik vanuit de hemel luisteren, zijn zonden vergeven en het land weer gezond maken’ (7:14).

Wanneer je 2 Kronieken leest, luister dan naar Gods stem en gehoorzaam Hem; Hij zal je aanraken met zijn vergeving en herstel.

Met toestemming overgenomen van Royal Jongbloed uit Het Boek © 2008 Biblica. All rights reserved.